Beulen op de Urkervaart
Verslag van Sloeproeien Maastricht uit Urk.
Weergave van een drietal getuigen en kanjers die weer en wind trotseerden om de Urkervaart te bedwingen. Dank voor jullie bijdrage.
Van onze stuurman Arjan ter plaatse:
De Vuurtorenrace stond op de planning. Een mooie wedstrijd langs de vuurtoren en de windmolens voor de kust van Urk. In de week er naar toe zou het vandaag volgens verwachting al windkracht zes tot acht worden op het IJsselmeer.
Via de social media bleek lange tijd dat de wedstrijdleiding vast wilde houden aan deze route, tot de dag voor de wedstrijd. De wedstrijdleiding zag in dat 16 kilometer roeien op het IJsselmeer met deze weersomstandigheden te zwaar zou worden. Een noodplan werd samengesteld.
Het werd de Urkervaart, een kanaal gelegen ten zuidwesten van Urk. De nieuwe route zou een afstand hebben van iets minder dan elf kilometer. Een vliegende start vanaf de eerste brug naar de kom van Tollebeek en terug. De heenweg bijna volledig wind mee en dus de terugweg vrijwel volledig wind tegen. Van de 29 ingeschreven sloepen zouden er uiteindelijk 17 van start gaan.
De startnummers waren voor er de sier. De eerste die de brug passeerde was de eerste die geklokt werd. Op naar Tollebeek met wind mee en snelheden boven de 8 kilometer per uur. “Dat loopt lekker!”. De bruggen hebben we maar via de brede gaten gepakt, omdat bij de eerste burg het lopen riemen niet helemaal lekker ging. Gelukkig was de organisatie was niet heel streng.
Bij de kom van Tollebeek zou een opblaasboei het keerpunt markeren. Maar met deze wind zou dat niet houdbaar zijn en is de boei snel aan wal gebracht. Dus bij de kom keren en dan iets meer dan vijf kilometer terug roeien met zware tegenwind en dat is niet alleen voor de roeiers een zware klus.
De Van Ommeren ging op de heenweg in een mooie lijn lekker rechtuit, maar op de terugweg met wind tegen ging de boeg behoorlijk heen en weer. Er moest constant worden gecorrigeerd door de stuurman. Een moment van onoplettendheid van deze stuurman leidde tot contact met de rietkraag. Een foutje wordt met deze wind snel afgestraft!
Met deze tegenwind moet de gang er in gehouden worden en dat lukte goed. Volle kracht op de bladen en volhouden. Uiteindelijk binnen de 1,5 uur het parcours volbracht en dat is heel mooi. Het is goed dat de organisatie een alternatief gevonden heeft, maar de route was niet heel boeiend. Voor de stuurman en roeiers een mooie ervaring!
Groet van Arjan
Van onze wedstrijd debutant Abel ter plaatse:
Hier zit ik dan. The day after. Een “zwaar” lijf. Spierpijn op een aantal plaatsen, lichte kramp in m’n polsen, en een open kont.
Is het ’t waard? Ja! Wat een tocht! Het weer, voorafgaand aan de Urkse sloeproeitocht, was niet veelbelovend en voor het eerst in de geschiedenis van deze tocht is het noodplan in werking gesteld. Door de zware wind is het parcours verplaatst, én ingekort. In plaats van de geplande Vuurtorenrace op het IJsselmeer, hebben we een aangepaste versie op de Urkervaart geroeid.
Start en finish bij de sluis van Urk. Een tocht van 10,6 km zonder ook maar een vuurtoren te zien, rechtdoor, met halverwege het keerpunt.
Omdat het een aangepaste versie betrof was ook de kraanplaats aangepast. Vóórdat we met de sloep bij de sluis waren moesten we een stukkie van 2 kilometer roeien vanaf de kraanplaats. Met frisse moed maken we een “vliegende start” vanaf de eerste brug met nu nog wind in de rug, (in roeitermen is dat letterlijk verkeerd-om). Het is werkelijk nu al flink aanpakken.
Desalniettemin zit de spirit er goed in en halen we een mooi tempo.
Op het keerpunt wordt duidelijk dat de wind onze grootste vijand is. De weergoden zijn ons minder goed gestemd want het begint ook aardig te regenen. De roeiers hebben er niet zoveel last van, maar het zicht van de stuurman werd dusdanig belemmerd, dat we het riet aan de wal van zeer dichtbij hebben kunnen bestuderen.
Algehele consternatie aan boord van de “van Ommeren” was het gevolg. Maar zoals het een gezonde roeiploeg betaamt hebben we ons snel herpakt, en onze zware tocht voortgezet. Onder luid gejoel van de (nog) aanwezige toeschouwers hebben we de finish dan toch gehaald.
Het groepsgevoel viert hoogtij, en dat wordt met het openen van de meegenomen blikjes bier beklonken. Zeiknat van regen en zweet “zeilen” we weer richting kraanplaats. Het zit erop… Mijn eerste wedstrijd. Van de heenrit tot en met mijn thuiskomst heb ik genoten. Ik heb fijn gesproken, en ook gelachen, over van alles en nog wat met alle broeders van de “van Ommeren”. Saamhorigheid met een stel mensen in hetzelfde schuitje; wat heb je nog meer nodig?
Groet van Abel
Van onze senior en opperhoofd Leo ter plaatse:
De helft van het roeiersveld kwam niet opdagen op Urk want er stond toch wel een stevig briesje en sommige teams durfde niet de weg op met sloep en trailer. Mooie prestatie van de sloeproeiers op Urk om ons alsnog een mooie roeidag te presenteren, diepe buiging voor deze Urkers. Volgend jaar zijn wij zeker weer present!
Ondanks deze tegenslag waren er geen chagrijnige gezichten, het verlies werd genomen door de organisatie naar oud Hollands gezegde: die vis heeft, moet ook de graat hebben.
Wij van Sloeproeien Maastricht hebben ook ruggengraat getoond en waren als piepjong clubje present, “weer of geen weer”, er werd op Urk op ons gerekend.
Onderweg alles gepresenteerd gekregen wat onze lieve heer in de aanbieding heeft…. Wind, heel veel wind, met af en toe windkracht 7, golfslag, heel heel veel regen en zelfs hagel. En zoals gebruikelijk kwam na regen weer zonneschijn. Enkelen waren zo enthousiast om wat riet te gaan plukken!
Deze keer de vuurdoop van Abel. Tsjonge, tsjonge wat heb jij een karakter getoond.
Frank was met zichzelf aan het vechten om in de goede slag te komen. Niet twijfelen Franky je komt er.
René heeft geroeid met kramp in de benen en ook René heeft weer aangetoond een echte rammer te zijn. Willie blik op oneindig op SB slag.
Heel veel dank aan stuurman Arjan en Edwin, Stefan en Flipper, onze sloeproeivrienden die ons weer hebben versterkt. Toppers tot gauw. Arjan loodste ons weer als vanouds met stevig de helmstok in zijn hand door deze bare tocht. Tot in Terherne Stuurman, dan zien we ons weer.
Doorweekt van de regen en onder het genot van een blikje Jupiler of Hertog Jan met veel humor en gelach, 2 Km terug laten drijvende naar de kraanplaats.
Met een gemiddelde van over de 7 Km per uur en 38 watt per roeier kunnen wij heel trost zijn met deze prestatie.
Mijn petje af voor jullie Toppers.
Groet van Leo
